Persoonlijke achtergrond

Mensen treden toe tot woonwerkgemeenschappen in verschillende levensfasen, ze komen van verschillende achtergronden en zijn gevormd door hun levenspad tot nu toe. Dit heeft invloed op hoe zijn de wereld zien en interpreteren, hoe ze zichzelf uitdrukken en vaak ook hoe zij zich in bepaalde situaties voelen en reageren. Mensen hebben een verschillende graad van bewustzijn over hoe hun achtergrond van invloed is op hun manier van doen, maar bijna iedereen heeft blinde vlekken en veel mensen komen naar een groep zonder veel bewustzijn over wat ze meenemen.

Omdat mensen zich gedragen in overeenstemming met hun overtuigingen, zelfs die waar zij zich niet van bewust zijn, gaat uiterlijke transformatie hand in hand met innerlijke transformatie, en omgekeerd. Het leven in een gemeenschap kan een fantastische steun zijn voor iemands persoonlijke reis naar zelfrealisatie en het meer in overeenstemming leven met hun bewust gekozen overtuigingen en visie voor de wereld. Natuurlijk kan het ook omgekeerd zijn – en de uitkomst hangt voor een groot deel af van het doel, structuur en praktijk van de gemeenschap, evenals van de manier waarop we onszelf (het ik) en elkaar (de gemeenschap) benaderen.

Hoe kan het goed omgaan met het verleden een gemeenschapsproject versterken? Een belangrijke stap voor elk gemeenschapslid is om zich te realiseren dat het meedoen met een dergelijk project waarschijnlijk meer inhoudt dan een nieuwe woonplek of een nieuwe baan vinden. Het ondersteunt het functioneren van de groep op langer termijn als de leden bereid zijn hun overtuigingen en gewoontes te onderzoeken en ze in sommige gevallen te veranderen. Veel van dit onderzoek komt naar boven door de feedback die de gemeenschapsleden elkaar geven in het proces van samen leven en werken.

Een tweede stap is elk individu aan te moedigen om zich te verbinden met zijn kernwaarden, dromen en aspiraties en die tot uitdrukking te laten komen. Dit proces brengt mensen niet alleen vaak face to face met hun toekomstdromen, maar ook met de pijn die ze in het verleden hebben ervaren – de pijn van oordelen, geweld, afwijzing of teleurstellingen, of omdat het leven zich simpelweg niet zo heeft ontwikkeld als ze zich hadden voorgesteld. Dit kan een onprettig proces zijn, maar wel een die uiteindelijk leidt tot een grotere vrijheid en de mogelijkheid te handelen op basis van bewuste keuzes en aspiraties in plaats van beschadigingen uit het verleden. In de kern ligt de groei en de positieve transformatie van het individu. De uitdaging is om reacties gebaseerd op voorbije gebeurtenissen en situaties om te vormen tot acties gebaseerd op wat er daadwerkelijk gebeurt en wat het individu en de groep willen creëren.

Verschillende gemeenschappen gaan anders met deze processen om en kennen daar een verschillende mate van belang aan toe. Voor sommige mensen is het een belangrijke reden om in een gemeenschap te zijn die hier veel tijd aan besteed. Anderen zien het als een privé aangelegenheid waar alleen gemeenschappelijk aan gewerkt wordt als het het functioneren van de groep in de weg staat.

Los van de focus kunnen zowel groepen als individuen enorm ondersteund worden door het eens te worden over gedeelde kaders voor het begrijpen, praten over en ondersteunen van persoonlijke processen en innerlijk werk. Dit kan uiteindelijk potentiële conflicten omkeren in aansluitpunten en de gemeenschap verdiepen. Het kan ook de vaardigheid van de groep vergroten om zijn doelen te bereiken, omdat het de mogelijkheden van mensen vergroot om bewust in overeenstemming met hun aspiraties en overtuigingen te kiezen. Het kan het ook makkelijker maken om met elkaar om te gaan, omdat het ontkennen van het verleden er vaak voor zorgt dat mensen steeds opnieuw dezelfde negatieve ervaringen creëren; iets waar het leven en werken in een gemeenschap meer dan voldoende mogelijkheden voor biedt. Het creëren van een veilige en ondersteunende ruimte waar ervaringen en gevoelens openlijk gedeeld kunnen worden, kan ook emotionele pijn en gevoelens van isolatie verlichten en zorgen voor een dieper wederzijds begrip en waardering.

Voorbeelden van benaderingen binnen bestaande gemeenschappen:

  • Forum
  • Proceswerk
  • Conflictmanagement
  • Interne sociocratie

Op verschillende manieren zouden groepen individuele processen en transformatie moeten ondersteunen. Het is echter even belangrijk dat deze processen niet alle energie van het collectief opgebruiken. Als dat gebeurt, wordt het moeilijk om de gemeenschappelijke doelen van de groep – los van persoonlijke ontwikkeling – te bereiken. Een zorgende groepscultuur waarbinnen het mogelijk is om steun te vragen biedt vele voordelen. Hetzelfde geldt voor het aanmoedigen van het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid en de wetenschap dat sommige problemen beter op individueel niveau behandeld kunnen worden, of met hulp van een extern iemand of therapie. Elke groep moet zijn balans vinden tussen individueel proces, het werken met groepscohesie en de meer taakgerichte aanpak om de collectieve doelen te bereiken. Er kan ook veel energie, steun en ontspanning worden gehaald uit ons vermogen om te genieten en uit gevoel voor humor, plezier te maken en de vele manieren om onszelf en onze gemeenschap dag in dag uit gelukkig te maken.